μονά ή ζυγά όλα μόνα κλειστά ανοιχτά ή ανάλογα το χρώμα με καρδιά από μια ψεύτικη ανεμώνα ... αγαπάς αφού προβλέπεται τυφώνας 3 κουταλιές του χειμώνα που και που θα σε κόψει κάπου η άκρη του μαχαιριού το νου κυρά του πόνου και του φεγγαριού μάζεψα τα άνθη του βουνού να σου προσφέρω απλόχερα σου δίνω ό,τι έδωσες προσφέρω ένα μάτι το άλλο ήδη μου το απέσπασες και δες ό,τι δε μένει στα χαρτιά πρόχειρα καίγεται μη κοιτάζεις πίσω στη βροχή, βροχή δεν έμεινε με ξέχασε και ό,τι θυμάμαι χαίρομαι γι’ αυτό τίποτα πια δεν εμπιστεύομαι όταν σε ξεχάσω θέλω να δεις ποιος στ’ αλήθεια χαίρεται κρύβεται πίσω από τη σκιά μου για να μη δω ότι φαίνεται ο ήλιος σκοτώνω και απ’ τον ήλιο τρέφεται άρα πως τον σκοτώνει; πως τυφλώνει; πόσο μόνοι; πώς ενώνει; για να διώχνει ό,τι έλκεται αυτή που αγάπησα έρπεται και τώρα δε με βλέπει σκοπός να φυλάει και να καταστρέφει μία ψεύτικη νυχτιά υπό την μέθη ως το επόμενο απόγευμα πότισα τα φυτά σου με οινόπνευμα πίνω με το σατανά που κοιτά με γυναικεία ματιά και αφήνει ανοιχτούς λογαριασμούς για ν’ αλλάζει σώματα μείνε στη σοφίτα σου αφού βγήκες από κει με 10 ονόματα το φως μπαίνει μόνο από τα κουφώματα μάθημα πώς να μη μιλάς σε κέρινα ομοιώματα την αλήθεια και ψέμα ανακαλύψαμε σε χρώματα μιλά κοιτά και μυρίζει ταυτόχρονα καλή σου νύχτα ονειροπαγίδας φτερά όνειρα γλυκά κ’ αρώματα όνειρα γλυκά... σε ξύπνησα όμως εσύ κοιμήθηκες ξανά.
ΝΑ ΣΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΩ ΑΠΛΟΧΕΡΑ ΣΟΥ ΔΕΙΝΩ ΟΤΙ ΕΔΩΣΕΣ, ΠΡΟΣΦΕΡΩ ΕΝΑ ΜΑΤΙ ΤΟ ΑΛΛΟ ΕΙΔΗ ΜΟΥ ΤΟ ΑΠΕΣΠΑΣΕΣ ΚΑΙ ΔΕΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΕΝΕΙ ΣΤΑ ΧΑΡΤΙΑ ΠΡΟΧΕΙΡΑ ΚΑΙΓΕΤΑΙ ΜΗ ΚΟΙΤΑΖΕΙΣ ΠΙΣΩ ΣΤΗ ΒΡΟΧΗ , ΒΡΟΧΗ ΔΕΝ ΕΜΕΙΝΕ, ΜΕ ΞΕΧΑΣΕ ΚΑΙ ΟΤΙ ΘΥΜΑΜΑΙ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΣΚΟΠΟΣ ΝΑ ΦΙΛΑΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ, ΜΙΑ ΨΕΥΤΙΚΗ ΝΥΧΤΙΑ ΥΠΟ ΤΗΝ ΜΕΘΗ ΩΣ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ, ΠΟΤΙΣΑ ΤΑ ΦΥΤΑ ΣΟΥ ΜΕ ΟΙΝΟΠΝΕΥΜΑ ΠΙΝΩ ΜΕ ΤΟ ΣΑΤΑΝΑ ΜΟΥ ΚΟΙΤΑΕΙ ΜΕ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΑΦΗΝΩ ΑΝΟΙΧΤΟΥΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΛΛΑΖΕΙ ΣΩΜΑΤΑ. ΣΕ ΞΥΠΝΗΣΑ ΟΜΩΣ ΕΣΥ ΚΟΙΜΗΘΗΚΕΣ ΞΑΝΑ.
Music
μονά ή ζυγά όλα μόνα
κλειστά ανοιχτά ή ανάλογα το χρώμα
με καρδιά από μια ψεύτικη ανεμώνα
... αγαπάς αφού προβλέπεται τυφώνας
3 κουταλιές του χειμώνα που και που
θα σε κόψει κάπου η άκρη του μαχαιριού το νου
κυρά του πόνου και του φεγγαριού
μάζεψα τα άνθη του βουνού να σου προσφέρω απλόχερα
σου δίνω ό,τι έδωσες προσφέρω ένα μάτι
το άλλο ήδη μου το απέσπασες
και δες ό,τι δε μένει στα χαρτιά πρόχειρα καίγεται
μη κοιτάζεις πίσω στη βροχή, βροχή δεν έμεινε
με ξέχασε και ό,τι θυμάμαι χαίρομαι
γι’ αυτό τίποτα πια δεν εμπιστεύομαι
όταν σε ξεχάσω θέλω να δεις ποιος στ’ αλήθεια χαίρεται
κρύβεται πίσω από τη σκιά μου για να μη δω ότι φαίνεται ο ήλιος
σκοτώνω και απ’ τον ήλιο τρέφεται άρα πως τον σκοτώνει;
πως τυφλώνει; πόσο μόνοι; πώς ενώνει; για να διώχνει ό,τι έλκεται
αυτή που αγάπησα έρπεται και τώρα δε με βλέπει
σκοπός να φυλάει και να καταστρέφει
μία ψεύτικη νυχτιά υπό την μέθη
ως το επόμενο απόγευμα πότισα τα φυτά σου με οινόπνευμα
πίνω με το σατανά που κοιτά με γυναικεία ματιά
και αφήνει ανοιχτούς λογαριασμούς για ν’ αλλάζει σώματα
μείνε στη σοφίτα σου αφού βγήκες από κει με 10 ονόματα
το φως μπαίνει μόνο από τα κουφώματα
μάθημα πώς να μη μιλάς σε κέρινα ομοιώματα
την αλήθεια και ψέμα ανακαλύψαμε σε χρώματα
μιλά κοιτά και μυρίζει ταυτόχρονα
καλή σου νύχτα ονειροπαγίδας φτερά όνειρα γλυκά κ’ αρώματα
όνειρα γλυκά... σε ξύπνησα όμως εσύ κοιμήθηκες ξανά.
κρατα οτι αγαπας σφυκτα γιατι προβλεπεται τυφωνας λεει
Με ξεχασε και οτι θυμαμαι χαιρομαι.
όνειρα γλυκά!σε ξύπνησα όμως εσύ κοιμήθηκες ξανα!
ΝΑ ΣΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΩ ΑΠΛΟΧΕΡΑ ΣΟΥ ΔΕΙΝΩ ΟΤΙ ΕΔΩΣΕΣ, ΠΡΟΣΦΕΡΩ ΕΝΑ ΜΑΤΙ ΤΟ ΑΛΛΟ ΕΙΔΗ ΜΟΥ ΤΟ ΑΠΕΣΠΑΣΕΣ ΚΑΙ ΔΕΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΕΝΕΙ ΣΤΑ ΧΑΡΤΙΑ ΠΡΟΧΕΙΡΑ ΚΑΙΓΕΤΑΙ
ΜΗ ΚΟΙΤΑΖΕΙΣ ΠΙΣΩ ΣΤΗ ΒΡΟΧΗ , ΒΡΟΧΗ ΔΕΝ ΕΜΕΙΝΕ, ΜΕ ΞΕΧΑΣΕ ΚΑΙ ΟΤΙ ΘΥΜΑΜΑΙ ΧΑΙΡΟΜΑΙ
ΣΚΟΠΟΣ ΝΑ ΦΙΛΑΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ, ΜΙΑ ΨΕΥΤΙΚΗ ΝΥΧΤΙΑ ΥΠΟ ΤΗΝ ΜΕΘΗ ΩΣ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ, ΠΟΤΙΣΑ ΤΑ ΦΥΤΑ ΣΟΥ ΜΕ ΟΙΝΟΠΝΕΥΜΑ
ΠΙΝΩ ΜΕ ΤΟ ΣΑΤΑΝΑ ΜΟΥ ΚΟΙΤΑΕΙ ΜΕ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΑΦΗΝΩ ΑΝΟΙΧΤΟΥΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΛΛΑΖΕΙ ΣΩΜΑΤΑ.
ΣΕ ΞΥΠΝΗΣΑ ΟΜΩΣ ΕΣΥ ΚΟΙΜΗΘΗΚΕΣ ΞΑΝΑ.